Polska Ludowa pokazała, że można stawiać pomniki nie tylko będące rzeźbą, posągiem, odlewem, betonem czy innymi kształtami wolnostojącymi, które można sobie zburzyć koparką w imię chorych idei politycznych. Polska Ludowa pokazała, że można stawiać pomniki użytkowe, trudne do zniszczenia, które będą trwale służyć wielu zwykłym ludziom przez kolejne pokolenia. Takie pomniki znajdziemy w każdym dziesięcioleciu Polski Ludowej.
Osiedle-pomnik Muranów Południowy
W 1955 roku zakończono budowę osiedla-pomnika Muranów Południowy w Warszawie. Jest to osiedle postawione na gruzach getta warszawskiego, symbolizujące zwycięstwo i odrodzenie dzielnicy skazanej na zagładę. Wejście na osiedle jest w kształcie łuku triumfalnego pomiędzy dwoma blokami. Na osiedlu zaplanowano Dom Ludowy, Dom Młodzieży, teatr, Kino „Muranów”, Powszechny Dom Towarowy, 5 szkół, 10 przedszkoli, 5 żłobków, 2 bursy, świetlice, bary mleczne, restauracje, kawiarnie i pracownie rzemieślnicze. Do osiedla wprowadziły się rodziny liczne, wcześniej gnieżdżące się w „zagęszczonych” kamienicach, często zrujnowanych. Na osiedlu zamieszkało ok. 40 tys. ludzi w ponad 23 451 izbach mieszkalnych. Oddano łącznie 256 obiektów. Osiedle przygotowano już wtedy na budowę stanicy kolei podziemnej, z której zrezygnowała kapitalistyczna Polska chcąc przyoszczędzić.
Szkoły-pomniki Tysiąclecia Państwa Polskiego
W 1966 roku wypadało Tysiąclecie Państwa Polskiego. Z tej okazji rzucono hasło „tysiąc szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego”. W latach 1959-1967 plan urzeczywistniono z nawiązką, oddając do użytku 1417 szkół, w tym: 1288 szkół podstawowych, 75 szkół zawodowych, 41 liceów, szkoły specjalne i internaty. Pozwoliło to w znaczący sposób poprawić warunki nauki i przez długie dziesięciolecia służyć kolejnym pokoleniom uczniów. W dużej mierze szkoły-pomniki Tysiąclecia Państwa Polskiego działają do dzisiaj.
Pomnik-Szpital Centrum Zdrowia Dziecka
W 1977 roku ukończono Pomnik-Szpital Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Pomnik-szpital postawiono dla uczczenia pamięci dzieci świata, które straciły życie w wojnie 1939-1945 r. Przez lata setki tysięcy dzieci dzięki pomnikowi-szpitalowi mogły uśmierzyć ból i cierpienie, a łzy zamienić w radość. Do dzisiaj Pomnik-Szpital Centrum Zdrowia Dziecka jest uważany za najnowocześniejszy szpital dziecięcy w Polsce.
Pomnik-Szpital Centrum Zdrowia Matki Polki
Ostatnim podobnym pomnikiem jest Pomnik-Szpital Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi otwarty w 1988 roku. Pomnik-szpital oddaje cześć matkom, oddającym ojczyźnie macierzyństwo. Powstał w Łodzi z racji największej liczby pracujących kobiet, a równocześnie największej liczby poronień. Przez lata pomógł setkom tysięcy kobiet i ich dzieciom.
Kapitalistyczna Polska?
Kapitalistycznej Polski nie stać na tego typu pomniki. W 2016 roku obchodziliśmy 1050-lecie Państwa Polskiego. Rozpoczęto dużą rozbudowę szpitala rejonowego w Gnieźnie i zmieniono nazwę podmiotu go prowadzącego z Zespołu Opieki Zdrowotnej na Szpital Pomnik Chrztu Polski. Rozbudowa idzie wolno i słabo, mimo że to tylko szpital rejonowy. Wręcz pojawiają się głosy że przez to należy zmienić nazwę, bo szpital nie zasługuje na tak szumną nazwę.
W 2018 roku obchodziliśmy Setną Rocznicę Odzyskania Niepodległości Rzeczpospolitej Polskiej. Wydarzenie równie godne, co 1000-lecie Państwa Polskiego. Defilady Tysiąclecia, największej w dziejach Polski, można nie pokazywać w telewizji, ale już tysiąc szkół jest namacalne. Możliwe, że przyszłe pokolenia będą z nich korzystać i dzięki temu zwrócą uwagę na dzieje ich szkoły. Czy po obchodach Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości cokolwiek zostało stałego, które będzie świadczyć przyszłym pokoleniom o uczczeniu tego wydarzenia? Poza zwykłymi pomnikami nie zostało z tego wydarzenia nic dla potomnych. Kapitalistyczna Polska sieje tylko zniszczenie, cierpienie, prowizorkę – nic wielkiego, ani trwałego, co mogłoby służyć kolejnym pokoleniom przez długie dziesięciolecia. Skoro z Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości nic wielkiego nie zostało, to z kolejnych wielkich rocznic też nic nie zostanie, kapitalistyczna Polska strzeli tym swoim kapiszonem – dużo hałasu i nic poza tym.
 |
| Źródło: nomad, Warszawa Moim Oczkiem / Mapy Google |
W 1955 roku zakończono budowę osiedla-pomnika Muranów Południowy w Warszawie. Jest to osiedle postawione na gruzach getta warszawskiego, symbolizujące zwycięstwo i odrodzenie dzielnicy skazanej na zagładę. Wejście na osiedle jest w kształcie łuku triumfalnego pomiędzy dwoma blokami. Na osiedlu zaplanowano Dom Ludowy, Dom Młodzieży, teatr, Kino „Muranów”, Powszechny Dom Towarowy, 5 szkół, 10 przedszkoli, 5 żłobków, 2 bursy, świetlice, bary mleczne, restauracje, kawiarnie i pracownie rzemieślnicze. Do osiedla wprowadziły się rodziny liczne, wcześniej gnieżdżące się w „zagęszczonych” kamienicach, często zrujnowanych. Na osiedlu zamieszkało ok. 40 tys. ludzi w ponad 23 451 izbach mieszkalnych. Oddano łącznie 256 obiektów. Osiedle przygotowano już wtedy na budowę stanicy kolei podziemnej, z której zrezygnowała kapitalistyczna Polska chcąc przyoszczędzić.
 |
| Źródło: Marcin Sznajder |
W 1966 roku wypadało Tysiąclecie Państwa Polskiego. Z tej okazji rzucono hasło „tysiąc szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego”. W latach 1959-1967 plan urzeczywistniono z nawiązką, oddając do użytku 1417 szkół, w tym: 1288 szkół podstawowych, 75 szkół zawodowych, 41 liceów, szkoły specjalne i internaty. Pozwoliło to w znaczący sposób poprawić warunki nauki i przez długie dziesięciolecia służyć kolejnym pokoleniom uczniów. W dużej mierze szkoły-pomniki Tysiąclecia Państwa Polskiego działają do dzisiaj.
 |
| Źródło: Cezary p, Wikimedia Commons |
W 1977 roku ukończono Pomnik-Szpital Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Pomnik-szpital postawiono dla uczczenia pamięci dzieci świata, które straciły życie w wojnie 1939-1945 r. Przez lata setki tysięcy dzieci dzięki pomnikowi-szpitalowi mogły uśmierzyć ból i cierpienie, a łzy zamienić w radość. Do dzisiaj Pomnik-Szpital Centrum Zdrowia Dziecka jest uważany za najnowocześniejszy szpital dziecięcy w Polsce.
 |
| Źródło: Konrad Strzelecki, Wikimedia Commons |
Ostatnim podobnym pomnikiem jest Pomnik-Szpital Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi otwarty w 1988 roku. Pomnik-szpital oddaje cześć matkom, oddającym ojczyźnie macierzyństwo. Powstał w Łodzi z racji największej liczby pracujących kobiet, a równocześnie największej liczby poronień. Przez lata pomógł setkom tysięcy kobiet i ich dzieciom.
Kapitalistyczna Polska?
Kapitalistycznej Polski nie stać na tego typu pomniki. W 2016 roku obchodziliśmy 1050-lecie Państwa Polskiego. Rozpoczęto dużą rozbudowę szpitala rejonowego w Gnieźnie i zmieniono nazwę podmiotu go prowadzącego z Zespołu Opieki Zdrowotnej na Szpital Pomnik Chrztu Polski. Rozbudowa idzie wolno i słabo, mimo że to tylko szpital rejonowy. Wręcz pojawiają się głosy że przez to należy zmienić nazwę, bo szpital nie zasługuje na tak szumną nazwę.
W 2018 roku obchodziliśmy Setną Rocznicę Odzyskania Niepodległości Rzeczpospolitej Polskiej. Wydarzenie równie godne, co 1000-lecie Państwa Polskiego. Defilady Tysiąclecia, największej w dziejach Polski, można nie pokazywać w telewizji, ale już tysiąc szkół jest namacalne. Możliwe, że przyszłe pokolenia będą z nich korzystać i dzięki temu zwrócą uwagę na dzieje ich szkoły. Czy po obchodach Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości cokolwiek zostało stałego, które będzie świadczyć przyszłym pokoleniom o uczczeniu tego wydarzenia? Poza zwykłymi pomnikami nie zostało z tego wydarzenia nic dla potomnych. Kapitalistyczna Polska sieje tylko zniszczenie, cierpienie, prowizorkę – nic wielkiego, ani trwałego, co mogłoby służyć kolejnym pokoleniom przez długie dziesięciolecia. Skoro z Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości nic wielkiego nie zostało, to z kolejnych wielkich rocznic też nic nie zostanie, kapitalistyczna Polska strzeli tym swoim kapiszonem – dużo hałasu i nic poza tym.
